3 hotels in 1 beeld
Door Las Vegas te verlaten, verlaten we het landschap met de rode rotsen. We gaan in westelijke richting tot Beatty, een lange, saaie weg door een dal. Hier kunnen we nog tanken, voor een redelijke prijs, want in Death Valley zal het wel aardig duur zijn. We blijven tenslotte nederlanders. Verder bekijken we hier de overnachtingsmogelijkheden want we weten niet of we in Death Valley terecht kunnen. Hier zijn ruimschoots motels aanwezig, dus desnoods rijden we weer terug. Doen we bijna toch, blijkt later. Dus in Beatty linksaf naar D.V. Na korte tijd passeren we de afslag naar Titus Canyon, die nog op het programma staat, maar nu even niet. Er is thuis al een kamer gereserveerd in Stovepipe Wells maar pas morgen.
Dus eerst kijken of dat geruild kan worden zonder een “penalty” te moeten betalen. De mevrouw achter de balie zegt dat er nog plaats is voor vandaag en dat ruilen geen probleem is. Alleen zij kan dat niet met de computer, de andere mw. is over een uurtje wel terug, dus dan kunnen wij mooi even in het restaurant gaan lunchen, zegt ze. Zo gezegd, zo gedaan, broodje ham besteld en daar horen natuurlijk frieten bij!? Terug bij de balie is alles vlot geregeld en kunnen we in de kamer terecht. Buiten is het ruim 30 gr. C, maar ja, daarvoor ben je in D.V.
Death Valley: een vallei tussen 2 berg ruggen van zo’n 1000 meter hoog en de vallei is op zeenivo. De vallei wordt opgewarmd door de zon, die hier bijna altijd schijnt. De warmte blijft min of meer gevangen in de vallei, dus s’nachts koelt het weinig af en wordt de volgende dag weer verder opgewarmd. Dit is dus een van de heetste plekken op aarde.
Nadat we de spullen geinstalleerd hebben, gaan we op weg naar Titus Canyon, dit is een 1 richtings weg die begint vlak voor Beatty, dus Het is een dirt road, in het begin makkelijk te rijden over een vlakte met struikjes.
Later stijgt de weg en wordt het wegoppervlak ook minder, soms is de 4 wiel aandrijving echt nodig en high clearance noodzakelijk. De weg kronkelt zich door bergen heen in tinten groen.
We passeren de overblijfselen van het vroegere mijnstadje Leadfield, tot 1926 hebben hier mensen gewoond. Er ligt wat ijzer langs de weg, zo te zien moet dit vroeger een auto geweest zijn. Daarna gaat de weg naar beneden en begint de canyon, eerst vrij breed later smal. Je ziet nu waarom dit een 1 richtings weg is.De “rock nettle” bloeit hier, een witte bloem.
Aan het eind van de canyon kijk je uit over de vlakte van D.V.
Het volgende programma punt zijn de Sand Dunes, vlakbij ons motel. Deze zijn het mooist bij ondergaande zon, dus eerst eten. Weer buiten zal het zo rond de 40 gr C zijn, maar gelukkig is er airco.Vanaf de parkeerplaats bij de duinen de wandelschoenen aan en op stap. Kijkend naar de lucht valt op dat er bewolking is in de buurt van de zon, we houden hoop. We kunnen nog net 1 of 2 foto’s met de zon op de duinen maken.
De rest van de foto’s zijn zonder zon, het is niet anders. Het voordeel van de wolken is dat de temperatuur is gezakt tot een verfrissende 38 gr C!. De wolken worden steeds dikker en donkerder. Gauw terug. ‘s Avonds een harde, hete wind
