Het is prachtig weer, nauwelijks wind. We ontbijten op het balkon, in de zon. Continental breakfast van het hotel zijn we helemaal vergeten, morgenochtend dan maar.
Na enige discussie kiezen we er voor om de wandeling naar Doe Mountain te doen. Dit is eerst een eindje klimmen, waarna je boven op de mountain een rondwandeling kunt maken.
Op de parkeerplaats wandelschoenen aan en toch ook maar voor mij de stokken uit de auto gehaald. Eigenlijk vind ik het on dingen en zitten ze me vaak in de weg. Alleen bij stijgen en dalen vinden mijn knieën dat ik ze nodig heb. Klim is goed te doen, ook hier veel bloeiende struiken, planten en opnieuw verschillende soorten cactussen.
Boven op het plateau prachtig uitzicht, je kunt helemaal rond lopen er is min of meer een pad aangegeven door “mannetjes” maar ook buiten de paden is prima te lopen. Je ziet hier naast de vele bloemen op bepaalde stukken crusts. Soil crusts lijkt op dood mos, maar zit vol leven en is een deel van het ecosysteem in de desert. We genieten allebei erg van deze wandeling en kunnen hem dan ook aanbevelen aan een ieder die Sedona bezoekt.
Na een lunch op de kamer op weg naar Tiaquepaque shoppingcentre. Tja wat zal ik hier eens over schrijven. Dit winkelcentrum is in Spaanse koloniestijl gebouwd en is alleen voor voetgangers toegankelijk. Je vind er diverse galleries, souveniers winkels en restaurants, kijk zelf maar http://www.tlaq.com. Wij hebben ons verlekkerd aan een aantal glaswerken en schilderijen gemaakt op hout met acrylverf die uit verschillende lagen zijn opgebouwd. Prachtig, erg duur en als je het geld ervoor over hebt hoe krijg je het mee. Na het nuttigen van een wel erg duur ijsje, $ 3,95 per stuk voor 1 bol, zijn wij toe aan de volgende wandeling.
Deze ligt aan de Schnebly Hillroad, Onno rijdt voor mijn maar ook zijn plezier opnieuw een deel van deze dirt road. Maar begint ook te klagen over pijn in zijn heup!
Wat nu, wel wandelen niet wandelen, lijkt mij geen goed idee. Onno geeft toe en we gaan boodschappen doen bij de Safeway en terug naar het hotel. Hier gaan we lekker in de relax stand, boekje lezen, puzzelen en blog bijwerken. Pijn blijft, Onno loopt een beetje mank en snapt niet hoe dit kan. Misschien overbelasting zeg ik, nou volgens hem loopt (hard) hij thuis toch ook veel. Maar iets anders kan hij er zelf ook niet van maken. Morgen dus maar zien hoe het gaat.
