Dinsdag 26 April
Vanmorgen op tijd op, eerst inpakken dan aan het ontbijt. Het hotel serveert continental breakfast voor haar gasten. Goed voor een keertje maar niet iedere ochtend. Zit zowaar aan de havermoutsepap, doet me aan vroeger denken. Eerst een bord met pap voordat je naar school fietste. Alleen dit is een moderne versie met appel en kaneel. Onno waagt zich aan een beagel met bosbessen, sap en een banaan.
We verlaten Sedona en rijden via de 89-Alt naar het begin van onze wandeling. Op het programma staat de West Fork of Oak Creek Canyon Trail, hier hebben we ons erg op verheugd. Maar helaas moet Onno afhaken. Heup gaat een heel stuk beter maar toch nog maar even rustig aan. Heeft dankzij een pilletje Tylenol+PM goed geslapen.
Dit betekend dus dat ik alleen de wandeling ga doen, maar we spreken af dat ik met plus minus 2uur weer terug ben. Anders moet Onno zo lang wachten bij de auto.
Om iets over 9 vertrek ik, we zijn niet de eersten maar dat zal wel anders zijn al ik terug kom want dit is een populiere wandeling.
Nadat ik de knop heb omgezet geniet ik geweldig van de prachtige omgeving. Aan de ene kant het riviertje de Oak Creek, prachtige bomen en veel bloemen.
Ik heb bloemen gezien die ik niet ken, jammer maar het boekje ligt thuis, maar ook 3 verschillende soorten lupines, ridderspoor, damastbloem, iets wat lijkt op het herderstasje enz. Ook vogels lieten zich horen en zien, waaronder de specht. Op verschillende plekken moet ik de Oak Creek oversteken, je kent dat wel dikke keien en takken en dan maar hopen dat je met droge voeten aan de overkant komt.
Ik probeer zoveel mogelijk foto’s te maken zodat Onno ook een idee heeft hoe het eruit ziet. Maar dat valt niet mee. Langs het riviertje lopen de rotswanden omhoog en liggen in de schaduw en het pad ligt in de zon, dus grote verschillen in licht en donker. Jammer genoeg heb ik geen statief meegeomen, dus ik moet de iso opschroeven om netjes uit de hand te fotograferen.
Thuis de foto’s maar goed beoordelen want nu is dat lastig op onze kleine computer en ik heb geen bewerkingsprogramma mee. Dus ik hoop dat de foto’s er een beetje aardig uit zien op het blog.
Na ruim een uur draai ik om, jammer maar het is niet anders. Er komen me steeds meer mensen tegemoet, terwijl ik eerst alleen liep met ergens achter mij nog een echtpaar.Het verbaast me elke keer weer welke mensen zich aan de wandeling wagen. Op slippers en flatjes, maar vanmorgen was er een oudere mevrouw met elleboog krukken die ook de oversteek waagde!
Om iets over 11 was ik weer bij de auto, Onno zat te puzzelen maar had wel een klein stukje gewandeld en wat foto’s gemaakt. Hij heeft een lekker bakkie voor me gemaakt, in de auto op gedronken want het is fris en het waait behoorlijk.
Ik moet het verhaal wat inkorten van Onno, we vervolgen de 89-Alt richting Flagstaf, ons einddoel is Tuba City. Maar we hebben tijd over en besluiten onder weg een omweg te maken via Sunset Crater Volcano National. Monument. Dit blijkt geen verkeerde keus te zijn.
Een vulkanisch landschap van ongeveer. 1000 jaar oud, veel zwart gruis en grote zwarte brokken lavasteen. Begroeid met wat coniferen en bloemen. Heel bijzonder.
Komen na 2 uur weer op 89 en rijden door naar Tuba City, ook al zo’n saai stadje, maar we komen dan ook voor de omgeving. De Quality Inn heeft nog een kamer voor ons. Onderweg harde wind, hele vlagen zand waaien over de weg. Hopelijk is dat morgen wat minder.
