Vanmorgen een beetje aan gerommeld, lekker rustig koffie drinken, kaartjes schrijven en op de post doen. Dat is het voordeel van een motel midden in de stad, bijna alles ligt op loop afstand.
Rond 11.00 uur zijn we vertrokken uit Moab in zuidelijke richting, 7 mile na de Kane Creek Blvd slaan we links af en beginnen aan de La Sal Montain Loop. Dit is een 62 mile lange route die ons door een prachtig gebied leidt. Aan de linkerkant zie je de rode rotsen van Moab liggen en rechts is het net of je door de Alpen rijdt. Onderweg prachtige uitzichten over de omgeving van Moab, zien zelfs Arches NP liggen. Jammer genoeg zijn we, ik denk 1 week te vroeg, de bomen staan allemaal vol in knop maar zijn nog niet fris groen. Er ligt zo hier en daar nog wat sneeuw langs de kant van de weg. Ook hier komen we opnieuw groepen mountainbikers tegen. Je ziet in en rond Moab erg veel bikers en de motels zijn hier ook op ingesteld. Speciale wasplaatsen voor de fietsen en doekjes om te gebruiken bij het schoonmaken.
Onze route gaat verder, bij de afdaling zien we prachtig Castle Valley liggen, niet eens een foto van gemaakt. We komen aan op een splitsing, staat niets aangegeven. Kiezen voor linksaf, rijden door Castle Valley en komen zo uit op de UT 128. Hier gaan we rechtsaf want Onno had nog wat leuke tripjes uitgezocht. Eerst de afslag naar Onion Creek Canyon, maar dit is een wat langere wandeling en De Fisher Towers krijgen de voorkeur. Deze liggen iets verderop en zijn via een gravel weg bereikbaar. De parkeerplaats staat vol, zodat we de auto langs de kant parkeren.
De Fisher Towers bestaat uit een groep hoge monolieten van enkele miljoenen jaren oud. De wandeling loopt aan de voet van deze monolieten.
Het eerste stuk van de wandeling gaat 100 mtr naar beneden waarna het pad in enkele grote bochten zich onderlangs de torens slingert. Het gaat wat op en neer maar geen grote hoogte verschillen tot op 1 punt waar er een trap is geplaatst om het hoogte verschil van 2 mtr te overbruggen. Tijdens de wandeling zien we ineens dat er mensen de top van 1 van de monolieten aan het beklimmen zijn.Doodeng. We blijven ze constant volgen en zien dus dat het lukt om op het allerhoogste punt te komen.
En er staan er op een richel lager nog meer te wachten. Niet voor ons weg gelegd. Op bepaalde stukken waait het erg hard en het lijkt me dat je daar boven behoorlijk last van hebt. Maar volgends de klimmer die wij spreken is het “exciting”, hij had er nl ook al eens gestaan. Maar wat moeten ze een spullen mee sjouwen op bult op. Een mooie maar vermoeiende wandeling, want ik had last van de hoogteverschillen die ik die dag overbrugt heb. Als je op de kaart kijkt stelt het niet zoveel voor, maar ik herken het gevoel van tochten uit de Alpen.
De weg terug, The Colorade Riverway (SB 128) slingert zich langs de Colorado, een prachtige route om te rijden met nog erg veel “things too do”, laten we maar zeggen voor een volgende reis?
Rond half zes terug bij het motel. Wat kan een douche dan lekker zijn.
