Maandag 2 Mei: Page – Yellow Rock – Boulder.
Het grote nieuws is nu ook bij jullie bekend. Hier in Amerika zie je niets anders op TV. In Page is alles rustig, geen toeterende auto’s of zo. Ik ben benieuwd hoe het voor Jaap is, op een Amerikaanse base zal er ongetwijfeld aandacht voor zijn.
Wij gaan heel iets anders doen. Toen wij in 2009 de Cottonwood Canyon Road hebben gereden, zagen we boven de andere bergen, een prachtige geel/rode bult, uit steken. We hadden hier wel iets over gelezen, maar waren toen op doorreis naar Yellowstone, dus geen tijd om te gaan kijken. Toen we met de voorbereiding van deze reis bezich waren, heb ik diverse verhalen gelezen van mensen die de Yellow Rock hebben beklommen. Nadat ik de foto’s gezien had, wist ik hier gaan wij ook naar toe.
Yellow Rock ligt dus aan de Cottonwood Canyon Road en is een 100 meter hoge heuvel die bestaat uit kleurrijk slickrock met diverse kleurnuances, rood/oranje bruin,wit en natuurlijk geel. Met in de rotsbodem prachtige lijnen, vlakken en patronen. Maar om de bult te beklimmen moet je eerst via een eng smal pad een steile helling omhoog. Je hebt geen houvast en er ligt veel gruis en losse stenen.
Om iets na 10.00 uur waren wij er klaar voor, bergschoenen aan, rugzak op, maar ik was wel wat nerveus. Laten we zeggen gezonde spanning! Het pad was via een goede beschrijving die we mee hadden, goed te vinden. Omhoog was lastig, af en toe hijgen, want het was flink steil en inderdaad gleden we af en toe weg. Toen we boven aan het pad waren konden we de Cottonwood beneden zien liggen, eerst nog links aanhouden over een bergruggetje en .......daar lag de prachtige bult. In 1 woord prachtig, heerlijk lopen rond dolen en genieten van al dit moois. En natuurlijk ook foto’s gemaakt.
Maar dit was nog maar de voet en eigenlijk wilde ik ook naar de top, voor het mooie uitzicht. Onno hoefde niet zo nodig dus ik ging alleen.
Rustig aan, ging prima en een keer boven. Wat een beloning, het zicht was uitstekend dus ik kon ver zien. Wat fantastisch mooi. Gewoon kijken en genieten en natuurlijk kijken of ik Onno zag. Niet dus, roepen geen antwoord. Ik zou net even een reepje eten en wat drinken en wie komt daaraan .....jawel Onno. Is toch leuker hoor om dit met zijn twee-en te doen.
De afdaling ging in een rustig tempo en was prima te doen. Aan de voet kwamen we 4 mensen, bleken Duitsers te zijn, tegen. Zij gingen eerst helemaal naar boven en daarna eventueel de rest nog bekijken. Ondertussen begon het bij mij toch wel te kriebelen, hoe komen we straks het pad af. Ik weet dat er mensen zijn geweest die gewoon op hun billen naar beneden zijn gegaan.
Boven aan het pad vraagt Onno of ik eerst wil, nee ga jij maar eerst, kan ik de kunst afkijken. Hij doet het goed, ik heb nog geen 3 pas gezet of ik zit al op mijn kont. Weggegleden, niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Maar ik ben beneden gekomen, af en toe gewoon maar een stuk op mijn billen en dan weer een stuk lopen. Je bent er zegt Onno, wat een opluchting. Als die helling er niet was ging ik morgen weer.( Nee hoor, morgen staat er iets anders op ‘t programma.)
Bij de auto wat gegeten en opgefrist en verder de Cottonwood afgereden, een heerlijke route. De weg was op de meeste plaatsen goed te rijden, eventueel zelfs met een gewone auto. Hebben opnieuw ter hoogte van Cottonwood Wash Narrows prachtige foto’s gemaakt van de Cockscomb Ridge.
De weg komt bij Cannonville uit op de Scenic Byway 12, wij zijn richting Escalante gereden, maar besloten door te rijden en een motel in Boulder te zoeken. De keus was beperkt, we slapen in The Circle Cliffs Motel. Ziet er aan de buitenkant niet echt aantrekkelijk ( beetje verlopen ) uit, maar we zijn van alle gemakken voorzien. Niet onze stijl, maar het is schoon en we hebben een behoorlijk bed om in te slapen.
Vanavond geen internet!
