Vrijdag 20 mei: S.F. – San Miguel
Het is grijs buiten dus tijd om de zon te gaan zoeken.
Verlaten S.F. in zuidelijke richting, het is weer erg druk op de weg en dat duurt ook nog even. Het alarmlampje van de bandenspanning begint te branden, 2 weken geleden ook al. De handige manometer, die in Nederland overal aan de perslucht hangt, ontbreekt hier. De perslucht hier is soms 30 atm, niet goed voor de band.
Vorige keer kon ik een bandenspanningsmeter lenen, nu niet. Op ’t gevoel wat bijgevuld, kloppen op de band, eng. Alarmlampje blijft branden, dus Truus, handig, handig, een garage laten zoeken. 100 meter verder. Een vriendelijke monteur gaat alle banden bijlangs, lampje blijft branden. Hij op de computer info zoeken: als het goed is gaat na een paar mijl het lampje wel uit. Wat zijn de kosten: hij wuift met z’n hand, service. Iets gedoneerd voor in de koffiepot?!
De info klopt, na een paar minuten gaat het lampje uit.
Komen bij Montery op Hw 1, het wordt eindelijk wat rustiger op de weg. Kan ook niet anders want hard rijden is er hier niet bij. We bezoeken Point Lobos State Reserve, rijden tot vlakbij de oceaan en kunnen een wandeling maken naar beneden. Nog voordat we uitstappen krijgen we al bezoek van een wel erg vrije vogel.
De golven van de Stille Oceaan slaan op de rotsen, er liggen zeehonden te zonnen en te kibbelen, je hoort ze al vanaf de parkeerplaats. Een mooie plek om even wat te lopen, de rotsen te bekijken, die er hier weer heel anders uit zien, en de vele bloemen en vogels te bewonderen.
Hw 1 volgt de kustlijn, rechts beneden is de zee en links zien we groene bergen die soms in de mist gehuld zijn. De zon schijnt, het is wel heiig, je kan de horizon niet zien.
Volgende stop is restaurant Nepenthe. Ze gaan er hier prat op het mooiste uitzicht van de wereld te hebben. We zitten in de zon, een eind boven de zee en hebben inderdaad een fantastisch uitzicht. We nuttigen een lekker soepje en french fries.
Verderop is de weg afgesloten, een deel van de Highway 1 is in de oceaan verdwenen. Dus ten zuiden van Lucia moeten we linksaf, de Nacimento-Ferguso Rd op, de Santa Lucia Range in, oftewel een bergrug over. Het is een smal (tien) duizend bochten weggetje, dat ws in lange tijd niet zo veel verkeer heeft gehad. Een prachtig weggetje met veel uitzichten en mooie natuur en er staat nog veel in bloei, geen straf om te rijden.
Aan de andere kant van de bulten is weer een ander landschap: goudgele heuvels. We kunnen bij Fort Hunter Ligget, een groot oefenterrein van het Amerikaanse leger, zonder problemen passeren. Hier valt het oefenterrein van Havelte bij in het niet.
Uiteindelijk komen we in het dorpje San Miguel uit.
