Jezien is niet zo ‘in the mood’ vandaag, de mormonen spelen haar parten, dus ik ga er alleen op uit. Na de koffie, vol verwachting, op naar de Schnebly Hill Road. Een dirt road met veel hobbels en bobbels, niet geschikt voor een ‘gewone’auto, hoewel ik er diverse heb gezien. Die moeten de hobbels ws wat platter hebben gemaakt. Een weg door een indrukwekkende natuur, de bekende rode rotsen maar ook rotsen met veel wit op een rode onderkant.
Roze jeeps, zeer hoog op de poten en speciale vering, rijden af en aan om toeristen de omgeving te laten zien. Na +/_ 5 mijl ( halverwege ) wordt het iets minder interessant en draai ik om. Op de terugweg is er meer zon en stop ik op de plaats waar ik eerst een poos op de zon heb zitten wachten om een foto te maken.
Terug in het motel een boterham. We hebben 3 soorten beleg, pindakaas, jam en pindakaas met jam.
Ik, Jezien, heb ondertussen lekker rustig aan gedaan, kan merken dat ik het de laatste tijd erg druk heb gehad.Lekker boekje lezen, douchen en contact met de jongens gehad. Jaap via msn, vertrekt morgen ook naar de States, 4 weken voor zijn werk. Mogen oefenen op Fort Hood, ligt in de staat Texas. Iets te verweg om elkaar op te zoeken! Later Bram een poos gesproken via Skype internet verbinding is prima, dus we kunnen elkaar prima verstaan. Ik doe een allerlaatste poging om het Blog weer aan de praat te krijgen en maak daarbij gebruik van de mobiele telefoon van de jongens en Skype. En warempel lukt, Jaap krijgt een code via Google, ik kan nu een herstel actie en nieuw wachtwoord invoeren.
Ik kan wel een gat in de lucht springen , blog weer online en Gmail doet het ook weer. Gelukkig want ik had een aantal kaarten gemaakt in Maps met coordinaten en punten die we willen bezoeken.
De mevrouw van de toerist info heeft de trail door de Fay canyon aangeraden, dus na de lunch naar de Fay canyon. Een makkelijke wandeling door een kloof met boompjes en struiken, dus geen last van de wind. Ook hier weer rode rotsen in allerlei vormen.
Plotseling begint het pad flink te stijgen en wordt het klimmen geblazen omhoog tot een smalle richel onder een overhangende rots. Kan niet verder, heb dus het verkeerde pad genomen. Het echte pad blijft erg makkelijk.
Als toetje gaan we ( Jezien is weer in de mood) naar Cathedral Rock, erg in trek als ‘vortex’, maar ook als fotografie object tijdens de ondergaande zon. De zon gaat om 19.00 uur onder, we zijn er dus tegen 6 en. We zijn niet de eersten, maar druk is het niet. Eerst een plekje zoeken voor een goed standpunt, camera op statief en om 6,30 zijn we er klaar voor. Het was niet altijd zonnig vandaag, en op dit moment gaat de zon schuil achter wat wolken.
Maar na een kwartiertje komt de zon eerst op ons plekje en schuift langzaam op naar Cathedral Rock. Eigenlijk precies goed, zon op de rode rotsen, wat donkere wolken daarachter, veel foto’s gemaakt dus. Nog een poos gewacht tot de wolken mooi zouden verkleuren maar zat er niet in. Om 8 uur weer in het donker ‘thuis’, 8.30 eten uit onze ‘motel keuken’, het bekende recept.
Dank je wel Marjolein, hoor je het Wilhelmus!?
