Vanmorgen uitgeslapen. Telefoontjes gepleegd, niet iedereen was thuis, naar de vrijmarkt? En correspondentie bijgewerkt. Er was/is hier veel aandacht voor HET koninklijk huwelijk, maar onze koninginnedag: ho maar.
Om 11 uur vertrokken naar Edmaiers Secret, op de site van www.thewave.info en de site van H&H had ik hier een verhaal en foto’s van gezien. Het verhaal wat hierachter zit heb ik van hun site’s gehaald.
In de jaren ’50 van de vorige eeuw heeft ene Bernard Edmaier vanuit een klein vliegtuig een luchtfoto gemaakt van een onbekend rotsgebied. Bij toeval kreeg een Duitse USA-reiziger die foto een kleine 50 jaar later onder ogen, hij raakte zo gefascineerd door deze omgeving dat hij vastbesloten was de juiste locatie ervan te achterhalen. Na een lange zoektocht, waarbij hij o.a. in contact kwam met de weduwe van Bernard Edmaier, is hij daarin inderdaad geslaagd. En omdat het gebied nog geen officiële naam had, heeft hij het Edmaiers Secret genoemd.
De laatste tijd zie je dat het gebied soms ook Brown Pocket wordt genoemd.
Het belangrijkste kenmerk van Edmaiers Secret is de aanwezigheid van heel veel brain rocks. Dit zijn kleine, ronde rotsen met scherpe lijnen erin, die met enige fantasie veel lijken op een menselijk brein. De meeste van deze brain rocks zijn bruin van kleur, maar er komen ook diverse witte brain rocks in het gebied voor.
Een ander opvallend verschijnsel is het zogenaamde filigraan, dat zijn dunne scherpe randen die bovenop de rotsen liggen.
Als je tot helemaal achterin doorloopt, bereik je een plek vanwaar je beneden je een afgrond hebt, en voor je een weids uitzicht. Je ziet hier enkele erg mooie teepees (spitse rotsen die min of meer de vorm van een tent hebben) en ook een paar potholes (gaten in de rotsbodem waar water in staat).
De weg naar de parkeerplaats kennen we nog van 2 jaar geleden. Voor deze wandeling heb je een permit nodig. Envelop ingevuld en gevuld met 12 dollar, er stond nergens aangegeven hoeveel er in moet. Wandeling gestart met behulp van de beschrijving en de coordinaten van de 2 eerder genoemde sites. We hebben allebei toch maar de lange broek aan en een vest, want hoewel de zon lekker schijnt maakt de harde wind het fris. Het is een makkelijke route, die we deels door de wash en deels op een pad boven langs hebben gelopen. Het eerste stuk kwamen we iemand op een paard tegen, verder waren we hier alleen in dit gebied.
Voor we verder het gebied in gaan, eerst een boterham gegeten. We spreken af dat we elkaar moeten kunnen blijven zien, want je raakt elkaar makkelijk kwijt.
Onno fotografeert met statief en telelens, ik ben vandaag aan de slag met een nieuw grijsfilter wat ik heb gekocht. Een grijsverloop filter met een contra filter eraan vast. Van 2 tot 8 Stops. Je schroeft het filter op je lens, eraan vast zit het andere filter, het werkt als een polarisatie filter. Je kunt het filter dus zonder dat je oog van de camera weg is draaien en traploos tussen 2 en 8 stops instellen. Ik merk wel dat ik hier nog wat handigheid in moet krijgen. Er moet af en toe wel flink geklommen worden.
Na een paar uur begint de lucht te betrekken en Onno wordt erg onrustig en wil gelijk terug naar de auto. Dus camera ingepakt , statief op de rug en flink de sokken erin. Hij kan harder dan ik, wacht netjes maar als ik bij hem ben loopt hij gelijk weer door. Even wachten en daarna loop ik voorop. Jammer dat we niet langer kunnen blijven want ik zie overal nog leuke plekjes. Ik vraag voorzichtig of ik nog een foto mag maken, ja hoor, he gelukkig. Onno heeft natuurlijk wel gelijk, want als de bui hier losbarst weten wij niet wat er gebeurd. Terug naar Page, prachtige luchten en vlakbij Big Water wil Onno graag wat foto’s maken van de Nipple Bench, zijn erg mooi geworden.
Rond 17.30 uur weer thuis. Trouwens geen regen gezien, wel dreigende luchten en eindelijk een mooie zonsondergang.
Deze keer geen salade maar warme prak.
